Liber II Caput VII
CAPITULUM VII
Miraculum sancti lacobi a domno papa Calixto conscriptum
Anno Dominice incarnacionis millesimo centesimo primo, cum quidam nauta, nomine Frisonus, quandam
plenam navim peregrinorum ad Dominicum sepulcrum in Iherosolimitanis partibus causa oracionis ire cupiens per mare navigando duceret, venit contra eum causa pugnandi quidam Sarracenus, nomine Avitus Maimon, volens omnes peregrinos secum in terra Moabitarum ducere captivos. Cumque due rates, Sarracenorum scilicet et Christianorum, simul convenirent fortiterque debellarent, cecidit Frisonus inter duas naves lorica ferrea et galea et clipeo indutus in profundum maris. Qui cum Dei clemencia roboratus esset, cepit invocare in corde suo beatum lacobum his verbis dicens: Gloriosissime magne lacobe, et ultra quam dici fas est, piissime apostole, cuius olim ore meo indigno osculatus sum altare, cum omnibus his Christianis tibi comissis, liberare me digneris.
Ilico beatus apostolus illi in maris profundo apparuit, et per manum illum arripiens navi incolumem restituit. Et
protinus cunctis audientibus apostolus inquit Sarraceno: Nisi hanc Christianorum dimiseris naviculam, eorum potestati te et galeam tuam tradam. Cui inquit Avitus ille: Amabo, heros inclite, cur predam meam moliaris auferre? Numquit tu es Deus maris, qui genti nostre in mari resistis? Cui ilico apostolus dixit: Non ego sum Deus maris, sed famulus Dei maris, subveniens periclitantibus ad me clamantibus tam in mari quam in terra, prout vult Deus. Statimque Dei virtute et f. 146v PDF beati lacobi subsidiis Sarracenorum navis valida tempestate cepit periclitari, et pupis Christianorum, beato lacobo divinitus ducente, ad obtatum locum pervenit; et Frisonus, visitato Dominico sepulcro, in eodem anno beatum lacobum in Gallecia adiit. A Domino factum est istut et est mirabile in oculis nostris. Regi regum Ihesu Christo Domino nostro sit decus et gloria in secula seculorum. Amen.
