Liber II Caput II: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiCamino
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(nowa strona)
 
(tłumaczenie)
Linia 28: Linia 28:
 
et Spiritu Sancto vivit et regnat Deus per infinita secula seculorum. Amen.
 
et Spiritu Sancto vivit et regnat Deus per infinita secula seculorum. Amen.
  
 +
'''Robocze tłumaczenie na polski:'''
 +
 +
PRZYKŁAD JAKUBA NAPISANY PRZEZ SAN BEDA, PREZBITERA I DOKTORA
 +
 +
W czasach błogosławionego Teodomira, biskupa Composteli, był Włoch, który z trudem ośmielił się wyznać swojemu kapłanowi i proboszczowi pewien wielki występek, który kiedyś popełnił. Słysząc to proboszcz, przerażony tak poważną winą, nie śmie narzucić mu pokuty; ale poruszony litością, wysyła grzesznika z tego powodu do grobu w Santiago z adnotacją, w której zapisano jego grzech, nakazując mu całym sercem błagać o pomoc świętego Apostoła i poddać się osądowi biskupa bazyliki apostolskiej. Udał się więc niezwłocznie do Santiago w Galicji i na swój czcigodny ołtarz, żałując popełnienia tak wielkiej zniewagi i błagając Boga i Apostoła o przebaczenie ze szlochem i łzami, w dniu Santiago, to jest w lipcu 25, o pierwszej godzinie, wystawił rękopis swojego oskarżenia.
 +
 +
Kiedy bł. Teodomiro, biskup stolicy Composteli, ubrany w biskupie regalia, podszedł tego samego dnia w południe do ołtarza, aby odprawić mszę, znalazł pod obrusem nekrolog i zapytał, dlaczego lub przez kogo został postawiony Tam. A penitent zjawił się natychmiast i wyznawszy sobie, nie bez łez, swój występek i nakaz proboszcza, za który przyszedł paść przed nim na kolana, podczas gdy wszyscy go słyszeli, święty biskup otworzył nekrolog i, jak gdyby nigdy nie został napisany, nic w nim nie znalazł. Coś przedziwnego i wielkiej radości, uwielbienia i chwały dla Boga i Apostoła, co trzeba im nieustannie śpiewać. Stało się to przez Pana i naszym zdaniem jest to godne podziwu. Święty biskup sądząc więc, że dzięki zasługom Apostoła dostąpił przebaczenia Bożego i nie chcąc mu narzucać żadnej pokuty za odpuszczoną winę, a jedynie nakazując mu odtąd pościć w piątki, wysłał go do swego kraj rozgrzeszony ze wszystkich swoich grzechów. Sugeruje to, że wszyscy, którzy naprawdę pokutują i z odległych krajów całym sercem proszą o przebaczenie Pana i pomoc Santiago, o którą należy prosić w Galicji, bez wątpienia zapis ich winy zostanie wymazany na zawsze. Które racz wypełnić Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje Bogiem przez nieskończone wieki wieków. Niech tak będzie.
  
 
[[Liber II Codex Calixtinus|Powrót do nadrzędnej strony dotyczącej II części Kodeksu]]
 
[[Liber II Codex Calixtinus|Powrót do nadrzędnej strony dotyczącej II części Kodeksu]]
  
 
[[Codex Calixtinus|Przejście do STRONY GŁÓWNEJ o Codex Calixtinus]]
 
[[Codex Calixtinus|Przejście do STRONY GŁÓWNEJ o Codex Calixtinus]]

Wersja z 14:37, 20 lip 2023

CAPITULUM II


Exemplum sancti lacobi a beato Beda presbitero et doctore conscriptum

Temporibus beati Theodemiri Compostellanensis episcopi, fuit quidam Ytalicus, qui quoddam magnum facinus, quod inique olim egerat, vix sacerdoti suo et antistiti ausus est confiteri. Quo audito, eius antistes tanti facinoris pavefactus penitenciam illi dare non audet: attamen pietate motus peccatorem cum scedula, eodem delicto scripta, ad sancti lacobi limina penitencie causa dirigit, precipiens illi, ut auxilia beati apostoli toto corde imploret, et presulis apostolice basilice iudicium subintret. Ipse autem sine mora beatum lacobum in Gallecia adiit, et super eius ante altare venerandurn se tantum crimen fecisse penitens, a Deo et apostolo veniam postulans lacrimosis singultibus die festo sancti lacobi, scilicet VIII Kalendas Augusti hora prima, reatus sui cyrographum posuit.

Cumque beatus Theodemirus Compostellanensis sedis presul episcopalibus infulis decoratus ad missam cantandam ad altare die ipsa hora tercia accederet, cedulam ipsius sub altaris linteamen repperit, sciscitans, cur ibi vel a quo imponeretur. Cui cum penitens ilico occurreret, facinusque proprium et antistitis sui iussum, quo advenerat flexis genibus coram eo, cunctis audientibus, non sine lacrimis enarraret, sanctus presul aperta cedula, acsi numquam litteris esset conscripta, nichil in ea repperit scriptum. Mira res magnumque gaudium, magna laus et gloria Deo et apostolo decantanda in evum. A Domino factum est istut et est mirabile in oculis nostris.

Sanctus vero presul credens illum apud Deum meritis apostoli veniam impetrasse, aliquam penitenciam de remisso crimine dare illi nolens, set VI feria tantum ex tunc illi ieiunare precepit, et a delictis cunctis absolutum illum ad patriam remisit. Hinc datur intelligi, quia quisquis vere penitens fuerit et de longinquis horis veniam a Domino et auxilia beati lacobi postulanda in Gallecia toto corde pecierit, procul dubio delictorum eius cyrographum deletum in evum erit. Quod ipse prestare dignetur Ihesus Christus Dominus noster, qui cum Patre et Spiritu Sancto vivit et regnat Deus per infinita secula seculorum. Amen.

Robocze tłumaczenie na polski:

PRZYKŁAD JAKUBA NAPISANY PRZEZ SAN BEDA, PREZBITERA I DOKTORA

W czasach błogosławionego Teodomira, biskupa Composteli, był Włoch, który z trudem ośmielił się wyznać swojemu kapłanowi i proboszczowi pewien wielki występek, który kiedyś popełnił. Słysząc to proboszcz, przerażony tak poważną winą, nie śmie narzucić mu pokuty; ale poruszony litością, wysyła grzesznika z tego powodu do grobu w Santiago z adnotacją, w której zapisano jego grzech, nakazując mu całym sercem błagać o pomoc świętego Apostoła i poddać się osądowi biskupa bazyliki apostolskiej. Udał się więc niezwłocznie do Santiago w Galicji i na swój czcigodny ołtarz, żałując popełnienia tak wielkiej zniewagi i błagając Boga i Apostoła o przebaczenie ze szlochem i łzami, w dniu Santiago, to jest w lipcu 25, o pierwszej godzinie, wystawił rękopis swojego oskarżenia.

Kiedy bł. Teodomiro, biskup stolicy Composteli, ubrany w biskupie regalia, podszedł tego samego dnia w południe do ołtarza, aby odprawić mszę, znalazł pod obrusem nekrolog i zapytał, dlaczego lub przez kogo został postawiony Tam. A penitent zjawił się natychmiast i wyznawszy sobie, nie bez łez, swój występek i nakaz proboszcza, za który przyszedł paść przed nim na kolana, podczas gdy wszyscy go słyszeli, święty biskup otworzył nekrolog i, jak gdyby nigdy nie został napisany, nic w nim nie znalazł. Coś przedziwnego i wielkiej radości, uwielbienia i chwały dla Boga i Apostoła, co trzeba im nieustannie śpiewać. Stało się to przez Pana i naszym zdaniem jest to godne podziwu. Święty biskup sądząc więc, że dzięki zasługom Apostoła dostąpił przebaczenia Bożego i nie chcąc mu narzucać żadnej pokuty za odpuszczoną winę, a jedynie nakazując mu odtąd pościć w piątki, wysłał go do swego kraj rozgrzeszony ze wszystkich swoich grzechów. Sugeruje to, że wszyscy, którzy naprawdę pokutują i z odległych krajów całym sercem proszą o przebaczenie Pana i pomoc Santiago, o którą należy prosić w Galicji, bez wątpienia zapis ich winy zostanie wymazany na zawsze. Które racz wypełnić Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje Bogiem przez nieskończone wieki wieków. Niech tak będzie.

Powrót do nadrzędnej strony dotyczącej II części Kodeksu

Przejście do STRONY GŁÓWNEJ o Codex Calixtinus