Liber II Caput XVIII

Z WikiCamino
Wersja z dnia 17:35, 20 lip 2023 autorstwa PielgrzymDD (dyskusja | edycje) (nowa strona)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

CAPITULUM XVIII

Miraculum sancti lacobi a domno papa Calixto conscriptum

Nuper comes de sancto Egidio, nomine Poncius, cum fratre suo causa orandi ad sanctum f. 153r PDF lacobum venerunt. Qui cum ecclesiam ingressi fuissent, et oratorium, quo corpus apostoli iacet, ingredi pro suo libitu non potuissent, rogaverunt edilem, ut eis idem oratorium aperiret, quatinus nocte illa ante corpus apostolicum vigilias facere potuissent. Cum autem suas preces effectu carere viderent, nam mos illic fuerat, ut post solis occubitum ianue prefati oratorii, donec illucesceret mane, clause manerent, ad sua hospicia tristes abscedunt. Quo dum pervenissent, peregrinos sue societatis omnes adesse iubent. Quibus adsistentibus dixit comes, sanctum se lacobum velle adire, illis secum pari animo comitantibus, si forte illis per semetipsum dignaretur aperire.

Cumque illi concorditer libenterque hoc susciperent, paraverunt sibi luminaria, que manibus in eisdem excubiis tenerent. Vespere itaque facto, accensis luminaribus ecclesiam ingressi sunt viri numero ferme ducenti. Qui venientes ante beati apostoli oratorium, elevata voce precati sunt: Beatissime, inquiunt, apostole Dei lacobe, si tibi placet quod nos venissemus ad te, aperi nobis oratorium tuum, ut nostras faciamus vigilias coram te. Mira res. Necdum verba finierant, et ecce eiusdem oratorii ianue tanto strepitu insonuerunt, ut omnes qui aderant in minutas partes eas confractas fuisse putarent.

Verum inspectis illis repagula, sere atque catene, quibus obserebantur, rupta atque disiuncta sunt. Sicque ianue, sine manibus hominum invisibili virtute patefacte, peregrinis ingressum prebuerunt. Qui vehementer letificati introierunt; tantoque magis ex eodem miraculo exultaverunt, quanto evidencius beatum apostolum, Invictissimi Imperatoris militem, verissime vivere probaverunt, quem tam celeriter eorum peticioni affuisse viderunt. Qua in re perpendi potest quam sit exaudibilis pie peticioni, qui servorum suorum tam benignus affuit supplicacioni. Tua ergo clemencia, benignissime apostole Dei, lacobe, nobis subveniat, quatinus sic Satane fallacias in presentis vite curriculo caveamus, sicque bonis studiis patrie celestis inhereamus, ut ad eam per Christum Dominum nostrum, te opitulante, pervenire valeamus, qui vivit et regnat Deus per omnia secula seculorum. Amen.


Powrót do nadrzędnej strony dotyczącej II części Kodeksu

Przejście do STRONY GŁÓWNEJ o Codex Calixtinus