Kościół i parafia św. Jakuba w Poznaniu (Głuszynie)

Rzymskokatolicki kościół i parafia św. Jakuba Większego Apostoła w Poznaniu (dzielnica Głuszyna).

Poznań

diecezja	poznańska
dekanat	Poznań - Starołęka
województwo	wielkopolskie
gmina	Poznań
adres	Głuszyna 150a, 61-329 Poznań
Camino	?
w sieci	www, fb
kontakt	tel. 61 878 80 10, e-mail: biuro.jakubap@gmail.com
Wikidata	Q11746773

współrzędne	52.31928, 16.952
na mapie OSM	kliknij tu
	zdjęcia w WikimediaCommons

Dzieje

W 1296 roku wojewoda kaliski Mikołaj Przedpełkowic ufundował w Głuszynie kolegiatę pod wezwaniem św. Jakuba Większego. Przywilej erekcyjny wystawił 16 października 1296 roku biskup Jan II Nałęcz za zgodą kapituły katedralnej oraz poznańskiego archidiakona Henryka. Kapituła składała się z trzech kanoników w tym z prepozyta. W 1364 roku Głuszyna przeszła na własność biskupów Poznańskich. W 1582 roku biskup Łukasz Kościelecki wcielił głuszyńską kolegiatę do kolegiaty przy kościele Wszystkich Świętych w Poznaniu. Za czasów biskupa Wawrzyńca Goślickiego, w 1603 roku nastąpiła jej faktyczna likwidacja. Od tej pory prepozytami głuszyńskimi byli proboszczowie kościoła Wszystkich Świętych. W 1720 roku biskup Krzysztof Antoni Szembek przyłączył kościół do prepozytury kolegiaty św. Marii Magdaleny i proboszcz farny był zarazem proboszczem w Głuszynie.

Architektura i wyposażenie

Bryła kościoła zbudowana w stylu gotyckim pochodzi z XIII wieku, posiada znakomicie zachowany wątek wendyjski, oraz charakterystyczne sklepienie krzyżowe w prezbiterium. Obecne sklepienie nawy korpusu powstało w okresie międzywojennym. Jego budowa nie zniszczyła jednak dawnego stropu, który powstał jako integralny element więźby dachowej, której konstrukcja datowana jest na początek XVI wieku.

Ołtarz główny datowany jest na początek drugiej połowy XVIII wieku. Ujmujące go z boków ażurowe uszaki utworzone są z ornamentów małżowinowo-chrząstkowych, pochodzą zapewne z innego XVII-wiecznego ołtarza. Rzeźby św. Kazimierza i św. Floriana pochodzą z pierwszej połowy XVIII wieku. Obraz przedstawiający patrona kościoła św. Jakuba Apostoła powstał w pierwszej połowie XIX wieku. Obraz Matki Boskiej, z ołtarza maryjnego, pochodzi z pierwszej połowy XVIII wieku. W kościele zachowały się dwie, prawdopodobnie XIII-wieczne, kropielnice kamienne, oraz barokowa chrzcielnica. Kościół posiada również słynne organy, zbudowane przez Friedricha Ladegasta w 1884 roku.

Cmentarz przykościelny ma XVII-wieczny rodowód, a księgi cmentarne prowadzone są od 1743. Prawdopodobne jest jednak, że ludzi grzebano przy kościele już od czasu jego powstania. W 1628 istniała tutaj kostnica, ale teren nie był jeszcze ogrodzony. Pierwsza wzmianka o murze pochodzi z 1781. W 1820 zrujnowany mur zastąpiono płotem dębowym. W 1866 włączono w obręb nekropolii splantowany teren po wschodniej stronie ogrodzenia wraz z dzwonnicą wzniesioną po 1851. W 1867 zbudowano ogrodzenie, które dotrwało do czasów obecnych. W 1870 posadzono ozdobne krzewy, a w 1877 wieniec lip drobnolistnych, przetrwały do dziś, podkreślający zarys nowego ogrodzenia.